ماشین های ریخته گری پیوسته
اصل عملکرد ماشین های ریخته گری مداوم نوع معمولی بر اساس ایده های مشابه ماشین های ریخته گری تحت فشار خلاء ما است. به جای پر کردن مواد مایع در یک فلاسک، می توانید ورق، سیم، میله یا لوله را با استفاده از یک قالب گرافیتی تولید یا بکشید. همه اینها بدون هیچ حباب هوا یا تخلخل انقباضی اتفاق می افتد. دستگاه های ریخته گری پیوسته خلاء و خلاء بالا اساساً برای ساخت سیم های با کیفیت بالا مانند سیم اتصال، نیمه هادی، میدان هوافضا استفاده می شود.
ریخته گری مداوم چیست، برای چیست، چه مزایایی دارد؟
فرآیند ریخته گری پیوسته روشی بسیار موثر برای تولید محصولات نیمه تمام مانند میله ها، پروفیل ها، اسلب ها، نوارها و لوله های ساخته شده از طلا، نقره و فلزات غیر آهنی مانند مس، آلومینیوم و آلیاژها می باشد.
حتی اگر روش های ریخته گری پیوسته متفاوتی وجود داشته باشد، تفاوت قابل توجهی در ریخته گری طلا، نقره، مس یا آلیاژها وجود ندارد. تفاوت اساسی در دمای ریخته گری است که از حدود 1000 درجه سانتیگراد در مورد نقره یا مس تا 1100 درجه سانتیگراد در مورد طلا یا آلیاژهای دیگر متغیر است. فلز مذاب به طور مداوم در یک ظرف ذخیره به نام ملاقه ریخته می شود و از آنجا به یک قالب ریخته گری عمودی یا افقی با انتهای باز جریان می یابد. توده مایع در حین عبور از قالب که با کریستالایزر سرد می شود، نیم رخ قالب را می گیرد، در سطح آن شروع به جامد شدن می کند و قالب را در یک رشته نیمه جامد ترک می کند. به طور همزمان، مذاب جدید به طور مداوم با همان سرعت به قالب عرضه می شود تا با رشته انجماد خارج شده از قالب همگام شود. رشته بیشتر با استفاده از یک سیستم پاشش آب خنک می شود. از طریق استفاده از خنک کننده تشدید شده، می توان سرعت تبلور را افزایش داد و در رشته ساختاری همگن و ریزدانه ایجاد کرد که به محصول نیمه تمام خواص فنی خوبی می دهد. سپس رشته جامد شده صاف شده و توسط قیچی یا مشعل برش به طول دلخواه بریده می شود.
بر روی این مقاطع میتوان در عملیاتهای نورد درون خطی بعدی کار کرد تا میلهها، میلهها، بیلتهای اکستروژن (بلانک)، اسلب یا سایر محصولات نیمهتمام در ابعاد مختلف به دست آید.
تاریخچه ریخته گری مداوم
اولین تلاشها برای ریختهگری فلزات در یک فرآیند پیوسته در اواسط قرن نوزدهم انجام شد. در سال 1857، سر هنری بسمر (1813-1898) حق ثبت اختراع برای ریختهگری فلز بین دو غلتک ضد چرخش برای ساخت صفحات فلزی دریافت کرد. اما آن زمان این روش بدون توجه باقی ماند. از سال 1930 به بعد با تکنیک Junghans-Rossi برای ریختهگری پیوسته فلزات سبک و سنگین پیشرفت قاطعی حاصل شد. در مورد فولاد، فرآیند ریختهگری پیوسته در سال 1950 توسعه یافت، قبل از (و همچنین پس از) آن فولاد در یک قالب ثابت ریخته شد تا "شمش" را تشکیل دهد.
ریختهگری پیوسته میلههای غیر آهنی توسط فرآیند Properzi ایجاد شد که توسط Ilario Properzi (1897-1976)، موسس شرکت Continuus-Properzi توسعه یافت.
مزایای ریخته گری مداوم
ریخته گری پیوسته روشی عالی برای تولید محصولات نیمه تمام در اندازه های بلند است و امکان تولید مقادیر زیاد در مدت زمان کوتاه را فراهم می کند. ریزساختار محصولات یکنواخت است. در مقایسه با ریختهگری در قالب، ریختهگری پیوسته از نظر مصرف انرژی اقتصادیتر بوده و ضایعات کمتری را کاهش میدهد. علاوه بر این، خواص محصولات را می توان به راحتی با تغییر پارامترهای ریخته گری تغییر داد. از آنجایی که تمام عملیات را می توان خودکار و کنترل کرد، ریخته گری پیوسته امکانات متعددی را برای انطباق تولید به طور انعطاف پذیر و سریع با نیازهای متغیر بازار و ترکیب آن با فناوری های دیجیتالی (صنعت 4.0) ارائه می دهد.